Canındır…
Kanındır…
Aynı karında yattığındır…
En büyük kavgaları yaptığın ama kılına zarar gelse canın acıyacağıdır.
Hep yanında ya, hep senin ya o; anlamazsın öyle çok kıymetini. Anladım zannedersin, arada jestler yaparsın, gider kocaman sarılırsın yetermiş gibi gelir.
Yetmez, ne yapsan, ne etsen yetmez. Senden bir adım uzağa gitse oturur içine o kahrolası taş, düğümlenir boğazına o lanet düğüm ağlarsın. Acizce ağlarsın…
Nasıl da sahiplenir bir ağabey kız kardeşini. Bağrına basma denmez ona, yarar göğsünü içine saklar.
Ağabeydir o ya! “Ah” dese kardeşi, dayanamaz ki…
Ağabeyimsin sen benim… Aynı karında yattığım… Acılarımda ellerimden ilk tutan, en sıkı tutansın…
Mutluluğumda gözlerimin ilk aradığı…
Canımdansın sen…
ÇABUK GEL NOLUR...
