Ben kıskanç biri değilim ki… Kıskanmak benim tabiatımda yok. Her olaya ve her gelişmeye içtenlikle gülümseyerek bakar, herkes adına mutlu olabilirim.
Şu ayrımı yapmak gerekir ama “sevdiğini kıskanmak” bu tezime dâhil değil elbette. Gerektiğinde kıskançlıktan tırnaklarını çıkartmış bir kediye, dahası pençelerini hazırlamış bir pantere de dönüşebilirim…
Ama benim kurduğum hayallere benden daha az çaba sarf ederek kavuşanları neden kıskanayım ki?
Benim sindire sindire çıkmaya çalıştığım merdivenleri, bir başkası gelip beni omzumdan itekleyip 3’er 4’er tırmanmışsa ne olur ki sanki? Ya da ben sessiz sessiz ağlarken sevinç çığlıklarıyla biri yanımdan sıyrılıp geçince neden içimi kemirsin ki kıskançlık duygularım…
Vermek istediğim haberleri, bir başkasından duyunca damarım neden atmaya başlasın…
Allah aşkına ben kıskanç biri miyim?
Elbette kıskanç biri değilim. Kafa kafaya vermiş gelecek hakkında benim de kurup kavuşmak için terler döktüğüm bir hayale benden önce kavuşan ve bunun hakkında konuşan iki can ciğer arkadaşımın muhabbetini durmadan iş sorarak keser miyim hiç?
Ben kıskanacak değil, kıskanılacak biriyim…
Öyle eften püften şeyler bana böyle bir yazı yazdırtamaz ki…
Dedim ya kıskanmak benim tabiatımda yok:)
Şu ayrımı yapmak gerekir ama “sevdiğini kıskanmak” bu tezime dâhil değil elbette. Gerektiğinde kıskançlıktan tırnaklarını çıkartmış bir kediye, dahası pençelerini hazırlamış bir pantere de dönüşebilirim…
Ama benim kurduğum hayallere benden daha az çaba sarf ederek kavuşanları neden kıskanayım ki?
Benim sindire sindire çıkmaya çalıştığım merdivenleri, bir başkası gelip beni omzumdan itekleyip 3’er 4’er tırmanmışsa ne olur ki sanki? Ya da ben sessiz sessiz ağlarken sevinç çığlıklarıyla biri yanımdan sıyrılıp geçince neden içimi kemirsin ki kıskançlık duygularım…
Vermek istediğim haberleri, bir başkasından duyunca damarım neden atmaya başlasın…
Allah aşkına ben kıskanç biri miyim?
Elbette kıskanç biri değilim. Kafa kafaya vermiş gelecek hakkında benim de kurup kavuşmak için terler döktüğüm bir hayale benden önce kavuşan ve bunun hakkında konuşan iki can ciğer arkadaşımın muhabbetini durmadan iş sorarak keser miyim hiç?
Ben kıskanacak değil, kıskanılacak biriyim…
Öyle eften püften şeyler bana böyle bir yazı yazdırtamaz ki…
Dedim ya kıskanmak benim tabiatımda yok:)
sana bir çift yorumum var son gülen iyi gülermiş :) en sonunda bile olsa gülen biz olucaz ya boşver :)
YanıtlaSilolsun esracım son ya da ilk gülen farketmez ki...
YanıtlaSilyeter ki insanlık mutlu olsun:)
ben kıskanmıyorum!!
:))
Canemim!!! sen kıskanacak değil kıskanılacak insansın.. Bunu en iyi ben bilirim.. Benimle ağladın en kötü zamanlarımda ve benden çok sevindin düşlerim bir gecede gerçek olunca... ve ben şimdi düşümün en tatlı anındayken sen yine benden çok seviniyorsundur benim adıma. Sen şimdi düşlerine biraz uzak olsanda bir adım yakın kalmış arkadaşın adına ondan çok sevinebilen insansın. Sen dostsun, cansın, benim Canemimsin. İşte Betül'üm sen bu yüzden kıskanılacak insansın...
YanıtlaSil